محسن رشیدفرخی؛ رئیس انجمن ملی خرمای ایران؛ در یادداشتی که وب سایت انجمن ملی خرما ان را بازنشر داده چنین نوشته است : بی شک، عزت و افتخار یک کشور در گرو استقلال و عدم وابســتگی اما کشور به غیر است. اما کشوری میتواند ادعای اســتقلال نماید که برنامه اقتصادی قابل قبول و حرفه ای را ارائه کرده باشد.
آیا مگر استقلال با ســو مدیریت، فقر و فساد، و هرج و مرج اقتصادی بدست می آید؟
آیا استقلال با ترس از معیشــت و نگرانی از فردا مترادف است؟
اســتقلال واقعی یک کشــور در تحقق اقتصادی پایدار و این مهم در گرو ایجاد زیرساخت های اساسی اقتصادی و متعاقب آن مدیریتی واحد در سطح کلان کشور اتفاق می افتد. ســوال بی جواب اقتصادیون کشور این است که در حال حاضر، فرمان اقتصادی کشــورمان در دست کیســت؟ رئیس محتــرم بانک مرکــزی، تقصیرهارا بر گــردن تعدادی کارتن خــواب دارای کارت های بازرگانــی اجاره ای می انــدازد، رئیس جمهور محترم علت نابسامانی اقتصادی را در عدم بازگشت ارز توسط صادرکنندگان میداند، که خود جای بحث فراوان دارد؛ عزیــزی دیگر علت را بر گردن تحریمهای ناعادلانه می اندازد که این مورد گرچه درســت و واضح است اما درمقابل مدیریت های ســلیقه ای و ناپایدار و تصمیمات خلق الساعه کشــور، از اهمیت کمتری برخوردار است. ســرورانم، تا زمانیکه در اقتصاد کشــور دست به خانه تکانی عظیم نزنیم، روال بر همین ماجرا است و رانت و مدیریت های جزیره ای و سلیقه ای، ریشه کن نخواهدشــد، همچنین خاطر نشان میکنم که قصد نگارنده برنگارش این سرمقاله، به عنوان عضو کوچکی از فعالین اقتصادی کشــور اعلام این موضوع در بخش خصوصی است، که تشکل های این بخش از جمله انجمن ملی خرمای ایران، گرچه خسته از مبارزه با نامالیمات اقتصادی که ماحصل ناکارآمدی مدیریتی است،اما مصمم و مطالبــه گرایانه بطور مدنی از حقوق ذی نفعان خود پشتیبانی خواهند کرد و در رسیدن به اقتصادی پایــدار، قانون مدار و عدالت محور، از هیچ کمک و همراهی دریغ نخواهند کرد.
دیگر زمان آن رســیده تا با نگاهی به دورنمای آینده کشور، ضرورت جدی گرفتن مردم و تشکل های بخش خصوصی بیشتر از پیش مورد توجه قرار گیرد. شــاید دیگر خنده های شیرین, وعده های جذاب و تحلیل های غیر منطقی اقتصادی، آرامبخش دلهای پرالتهاب فعالین اقتصادی نباشد و درمانی اصولی، جدی و منطقی را بطلبد. پایان هفته رسانه زیست بوم کارافرینی و کسب وکار
