مگر سالی چند بار عید نوروز داریم!؟

گفت و گو با آقای علی رضوانی، رئیس اتحادیه صنف تولیدکنندگان و فروشندگان کیف و کفش کرمان
مقدمه
در ایام سیطره کرونا که کسب و کار بسیاری از کسبه را مختل و تعطیل کرده است، فروشندگان کیف و کفش که فروش نوروزی و کاسبی شب عید خود را از دست داده‌اند، از جمله صنوفی هستند که بشیترین آسیب و خسارت را از این اوضاع، متحمل شده‌اند.
به همین دلیل، در مصاحبه کوتاهی با آقای علی رضوانی، رئیس اتحادیه کیف و کفش کرمان، از او خواستیم تا در باره مشکلات اعضای این صنف، در دوران شیوع بیماری کرونا و تعطیلی ناخواسته مغازه‌هایشان برایمان بگوید.
چکیده صحبت‌های آقای رضوانی، به شرح زیر از نظرتان می‌گذرد:
اگر همه ما، به ویژه مسؤولان، کمی انصاف داشته باشیم باید بگوییم همه اقشار جامعه، به خصوص کسبه و اصناف، در هر شغلی که هستند، در این ایام متضرر شده‌اند، اما میزان ضرر آنها متفاوت بوده است.
به نظر بنده، بیشترین ضربه و خسارت، به صنوف کیف و کفش و پوشاک، وارد شده، چرا که کار ما فصلی است و در دو مقطع زمانی، یکی در شهریور ماه و بازگشایی مدارس و دیگری، در اسفند ماه و شب عید و سال نو، رونق بیشتری دارد.
مگر ما سالی چند بار، عید نوروز داریم!؟
شغل ما در زمینه فروش کیف و کفش، تابع فصل و مد است.
شما تصور کنید اجناسی که ما برای شب عید آوردیم و بابتش، برای بعد از عید چک دادیم و بعد از تحمل یکسال رکود و بی‌بازاری، انتظار داشتیم که در ایام عید و نوروز، فروش خوبی داشته باشیم، همین طور در مغازه‌هایمان مانده و انتظارمان محقق نشده است.
حالا خودتان حساب کنید با این تعطیلی غیر منتظره و ناخواسته، چه ضرر و زیان جبران‌ناپذیری عاید ما شده است؟
از یک‌طرف، جنسمان فروش نرفته و از مد افتاده و بنجل شده و از طرفی فصل که عوض شود، باید جنس تابستانی بیاوریم، اما با کدام سرمایه؟
چکهایمان که پاس نشده بماند، پیش طرف حسابهای عمده‌فروش هم بدحساب شده‌ایم و دیگر به ما جنس نمی‌دهند.
تازه این فقط یکی از مشکلات ما است. هزار و یک معضل دیگر از چکهای برگشتی و کرایه مغازه و خانه گرفته تا حقوق و دستمزد کارکنان و فروشندگان و خرج و مخارج اهل منزل که همگی یا معوق شده‌اند یا قرض و قوله کرده‌ایم و خدا می‌داند، تا یک سال و بلکه بیشتر هم طول بکشد تا شاید بتوانیم مقداری از این ضرر و زیان را جبران کنیم.
تصمیمات مسؤلان برای باز و بسته بودن مغازه‌های بازار و خیابان هم مزید علت شده و اسباب نارضایتی اعضا را فراهم کرده است.
تازه اعلام کرده‌اند که بازار، مسقف و شلوغ است، باید تعطیل کنند، در حالیکه مغازه‌های خیابان باز است.
همین امر، باعث دو دستگی و بدبینی اعضا شده که چرا خیابان باز باشد و بازار تعطیل!؟ نکته دیگر، بی‌اعتمادی اعضا به رئیس و اعضای هیأت مدیره اتحادیه است که می‌گویند چرا شما از حق ما دفاع نکردید و ما را در ایام فروش شب عید، تعطیل کردید و باعث شدید که ما متضرر شویم، انگار ما یا مدیران اتاق اصناف، در صدور دستور تعطیلی، دخیل بوده‌ایم.
در ضمن این را هم بگویم الان موقعی است که دولت و سایر دستگاه‌های اجرایی، مانند بیمه تامین اجتماعی و اداره امور مالیاتی و بانکها باید از اصناف، حمایت کنند تا بتوانند دوباره از جای خود بلند شوند و جلوی ورشکستگی آنها را بگیرند.
اما تا کنون بجز حرف و وعده و وعید، چیزی دستگیرمان نشده است.
آخرش هم، ما هیچ چشم امیدی به شعارها و وعده‌های رئیس جمهور و سایر مسؤولان نداریم، تجربه به ما ثابت کرده که آبی از حرفهای آنها گرم نمی‌شود، چون منابع مالی برای تامین کمک و مساعدت ندارند، اگر هم بخواهند وام بدهند، باید از هفت‌خوان بگذرد و آخرش هم، حکایت همان گلوله برف است که تا بخواهند به دست اصناف برسد، چیزی از آن باقی نمانده است!
و سخن آخر اینکه اگر عزمی برای جبران خسارات اصناف داشته باشند، باید در ازای ضرر و زیان هر مغازه‌دار و بر اساس چکهای برگشت خورده آنها، برایشان تسهیلاتی با حداقل سود و کارمزد با اقساط طولانی، در نظر گرفته شود.
و همچنین اداره کار و بیمه هم گوشه چشمی به اصناف داشته باشند تا بتوانند نیروی کارگری خود را حفظ کنند و مجبور به اخراج آنها نشوند.
بانک مرکزی هم، نه در حد حرف و شعار و بخشنامه که هیچ جا اجرا نمی‌کنند، بلکه در عمل و پیگیری مداوم و درخواست از مدیران همه بانکها، بایستی دغدعه چکهای برگشتی و اقساط معوق مانده وامهای صنوف را طبق برنامه زمان بندی و حساب شده برایشان تسهیل نماید.
در پایان امیدوارم این اوضاع، هر چه زودتر به پایان برسد و زندگی تمام مردم ایران و جهان، با سلامتی و برکت خداوندی، به روال عادی برگردد.